ทุกขภาวะ (suffering)

​

              ความทุกข์ใจ/ทุกขภาวะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของมนุษย์ เราทุกคนล้วนประสบกับความโชคร้ายและดีสลับปะปนกันไป แต่โดยธรรมชาติของมนุษย์ เราคงจะไม่ให้ความสนใจกับพื้นสีขาวของกระดาษหากว่ามันเปื้อนเปรอะไปด้วยจุดสีดำ เราคงไม่รู้สึกยินดีกับอากาศปลอดโปร่งของวัน ๆ หนึ่งนัก หากในวันเดียวกันนั้นเราได้ทำกระเป๋าสตางค์หล่นหายไป อาจเพราะด้วยสัญชาตญาณเพื่อการอยู่รอดตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่ส่งผลให้มนุษย์เรามีแนวโน้มที่จะสนใจและจดจำเรื่องร้าย ๆ มากกว่าเรื่องที่ทำให้มีความสุขหรือเหตุผลใดก็ตามแต่

 

 

​

           ชื่อโปรเจคที่เป็นเครื่องหมายจุดครึ่ง/อัฒภาค หรือ semicolon นั้น ได้รับแรงบันดาลใจมาจากการเคลื่อนไหวหนึ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ชื่อว่า “Project Semicolon” ถูกสร้างโดย Amy Bleuel หลังจากที่เธอสูญเสียพ่อจากการฆ่าตัวตาย เพื่อมอบความหวังแก่ผู้ที่กำลังประสบกับทุกข์ทรมานไม่ว่าจะด้วยกำลังต่อสู้อยู่กับโรคทางจิตเวชที่มีตราบาปในสังคม ผู้ที่ผ่านประสบการณ์เลวร้าย สารเสพติด การทำร้ายตัวเอง หรือการฆ่าตัวตาย ผู้คนมากมายทั่วโลกเข้าร่วมมูฟต์เมนต์นี้ เพียงแค่เราวาดเครื่องหมายดังกล่าว พร้อมแบ่งปันเรื่องราวและประสบการณ์ เพื่อเป็นกำลังใจ และแสดงตัวตนให้ผู้ที่ร่วมชะตากรรมเดียวกับเราได้รับรู้ว่าพวกเขาไม่ได้โดดเดี่ยว 

​

​

          ในทางไวยากรณ์ เครื่องหมายอัฒภาคคือสิ่งที่อยู่ระหว่างจุดหรือมหัพภาพ และ จุลภาค ใช้ในการเชื่อมวลีและประโยคที่มีความเชื่อมโยงกันโดยไม่ใช้คำเชื่อม หรือแทนจุลภาคเพื่อแยกคำนามออกจากกันในกรณีที่มีการใช้จุลภาคอยู่แล้ว

;

Semicolon

Grammatically, semicolon is used between two independent clauses without a coordinating conjunction, 

​

but what inspired me is the story from eight years ago (2013). 

There was a non-profit movement named "Project Semicolon", dedicated to presenting hope to those who are struggling with mental health, suicide, self-injury, and addiction.  The project 

 was founded by Amy Bleuel after the death of her father by suicide. 

 

To join the movement; simply draw or tattoo the symbol anywhere visible on your body to represent and share personal strength to overcome internal struggle. This means anyone can raise awareness of suicide prevention, depression, addiction, and help stop mental health stigma. Many people around the world have chosen to tattoo a semicolon on their wrist, ankle, or behind their ear to get the conversation about mental health stigma started.

​

As the Project Semicolon's website reads: “A semicolon is used when an author could’ve chosen to end their sentence, but chose not to.

The author is you and the sentence is your life.”

​

​

❤

Heart

This is simpler; after I join this movement, I added a heart in front of the symbol on my wrist.

​

​

​

​

​

​

 เหตุผลที่โปรเจคดังกล่าวที่เกิดขึ้นเมื่อแปดปีก่อนได้ขับเคลื่อนเรา

เนื่องจากตัวเราเองก็เป็นคนหนึ่งที่มีเรื่องให้ข้ามผ่าน  พบสุข ทุกข์ มีปม มีบาดแผล

ตัวเราและบาดแผลเหล่านั้นเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน

มองย้อนกลับไปที่ตัวเองในอดีตที่พลัดหลงมาเรื่อย ๆ รู้สึกตัวอีกทีก็ถึงช่วงวิกฤตเศษหนึ่งส่วนสี่ชีวิต

ปัญหาเดิมที่ไม่สามารถพาตนเองออกมาได้ ผ่านเข้ามา ทำท่าว่าจะผ่านไปได้สักพัก แล้วก็ผ่านกลับเข้ามาใหม่

แตกสลาย แต่ก็รวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลือเก็บชิ้นส่วนเหล่านั้นประกอบมันขึ้นมาใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นวังวนที่ไม่มีทางรู้ถึงจุดสิ้นสุด

ในวันที่หวังจะจบทุกความทรมาน ทุกอย่างกลับเลวร้าย

ปมปัญหาเดิมถูกขมวดเพิ่มแน่นขึ้น ยิ่งกลายเป็นตราบาป กลายเป็นผู้เจ็บป่วย

กลายเป็นกรณีศึกษาให้ผู้อื่นในขณะที่ตัวเราเองไม่สามารถจบการศึกษาตามหลักสูตรสี่ปีพร้อมเพื่อนรุ่นเดียวกัน

แม้ทุกวันนี้จะไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างเต็มปากว่าเป็นความโชคดีที่รอดชีวิตมา

เราก็ยังคงประคองชีวิตตัวเองไปวัน ๆ หวังให้มันผ่านพ้นไป  

​

 

       

           เครื่องหมายจุดครึ่งสำหรับเราจึงมีความหมายมากกว่าเพียงเครื่องมือทางไวยากรณ์

เมื่อบรรลุนิติภาวะได้สักปีสองปี เราจึงตัดสินใจให้เครื่องหมาย ; และหัวใจอีกหนึ่งดวง มาอยู่บนข้อมือเราอย่างถาวร

ผู้คนบอกว่ารอยสักเป็นเรื่องใหญ่ หากคิดสั้นมันจะกลายเป็นความผิดพลาด

แต่สำหรับเครื่องหมายดังกล่าว เป็นความตั้งใจชองเราที่ผ่านการคิดมาเกินครึ่งทศวรรษ เป็นหนึ่งในสามของทั้งชีวิตเรา

​

​

 

     

    ดนตรีเป็นศิลปะที่สามารถเยียวยาผู้คนได้อย่างน่าพิศวง

 

        แม้การเป็นคนที่อยู่กับศิลปะในฐานะผู้สร้างจะทำให้เราอ่อนไหวและทุกข์ทรมานมากกว่าผู้เสพ

การมาร้องเพลง ทำงานเกี่ยวกับดนตรี นอกจากเพื่อจบการศึกษาก็ด้วยหวังว่าจะช่วยปลดล็อคและคลี่คลายปมชีวิต

ช่วยให้เราย้อนสำรวจตัวเองเช่นเดียวกับสำรวจเสียงที่เราสร้างขึ้น รื้อค้น ทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา

เกิดเป็นโปรเจคนี้ที่นำบทเพลงที่ได้เรียนมาบอกเล่าถึงสภาวะความทุกข์ที่มากน้อยแตกต่างกัน

ผ่านมุมมองชีวิตของเราที่อาจจะเหมือนหรือต่างจากที่คนอื่นคิด มีบิดเบี้ยว ผิดรูปร่างบ้าง แต่ก็ยังเป็นตัวเราที่เป็นมนุษย์

​

​

​